Een nieuw zadel, een nieuw inzicht
Hoe lang gaat een zadel mee? De geleerden zijn het er niet over eens, leert een beetje zoeken op het internet. De antwoorden variëren van twee tot tien jaar.
Mijn Storck is inmiddels negen jaar oud. Mijn zadel dus ook. De bovenlaag begon een beetje los te laten, dus vond ik het tijd om een nieuw zadel aan te schaffen. Aangezien ik zeer tevreden was over mijn oude zadel (fi’zi:k Arione), heb ik deze door hetzelfde type laten vervangen. Nu geheel in het zwart en dat ziet er strak uit.
Ik reed een rondje op mijn nieuwe zadel. Dat werd een interessante ervaring. Ik moest namelijk wat wennen aan de stevigheid van het zadel. Mijn oude zadel was in de loop der jaren blijkbaar wat slap geworden. Ik vond dat wel lekker, dat nieuwe stevige zadel.
Maar dan de volgende ochtend. Ik word wakker met een scherpe spierpijn in mijn billen en een onbestemd zeurend gevoel in mijn hamstrings. Waar komt dat opeens vandaan? Het nieuwe zadel? Een dag later is de spierpijn verdwenen.
Een volgend rondje. Na zestig kilometer rij ik een tijdje kop over kop met een andere fietser. Als we Kijkduin binnenrijden komt hij naast me fietsen en vraagt me of ik al lang fiets. Ik overweeg te melden dat ik in 1978 mijn eerste racefiets kocht, maar ben vooral nieuwsgierig naar de reden van zijn vraag.
“Ehh, ja, waarom?”, vraag ik.
“Misschien staat je zadel wat te hoog. Ik zie dat je af en toe met je voorvoeten naar beneden trapt, en dat is niet efficiënt.”
Een nieuw inzicht, dat overkomt me niet elke dag.
Mijn zadel staat al jaren hoog. Ik heb dat ooit zo hoog gezet vanwege mijn rug. Raar op zich, want hoe hoger het zadel, hoe hoger de belasting van de onderrug, zou je zeggen. Maar voor mij heeft dat redelijk gewerkt. Denk ik althans.
Maar misschien is er een tussenweg. Als ik thuiskom laat ik mijn fiets in de tuin staan en ga ik in de schuur op zoek naar een inbussleutel. Ik draai mijn zadel los, en zet hem vervolgens een centimeter lager. Hupsakee!
Fysiek is altijd psychisch! Op mijn eerste fietsrondje met een iets lager zadel heb ik het gevoel dat ik beter op mijn fiets zit. Mijn voeten trappen horizontaal en mijn rug protesteert niet. De eerste indruk is dus positief. Maar een echte test was het nog niet, daarvoor was het ritje te relaxed en te kort. Die test moet één van de komende dagen nog volgen. En volgende maand natuurlijk, wanneer er veel geklommen gaat worden.
Nu maar hopen dat die test positief uitvalt, want anders word ik ook zo’n sporter die alleen maar – o, onzekerheid – bezig is met zijn materiaal.
Gelukkig zit wel mijn multitooltje standaard in mijn fietsuitrusting.
****
Naschrift (26/5): De test van gisteren viel redelijk uit. Misschien moet het zadel nog een paar mm omhoog, maar voorlopig laat ik het zo.