Fietslandschappen 24: Skye
In de laatste zeven jaar kende de Tour de France zes keer een winnaar uit Groot-Brittannië. Toch roept het land niet meteen de associatie met fietsen op. De vraag lijkt dan ook gerechtvaardigd of je daar goed kunt fietsen.
Op die vraag zijn twee antwoorden mogelijk: nee, want het is er levensgevaarlijk; ja, want het is er schitterend.
Links fietsen is lastig en het verkeer op de Britse plattelandswegen is nauwelijks ingesteld op fietsers, om over het verkeer in de steden maar te zwijgen. Van de fietser vergt dat de grootst mogelijke voorzichtigheid en concentratie.
De oplossing is echter eenvoudig, en zo komen we bij het tweede antwoord: zoek streken op met weinig verkeer. Dan is er genoeg tijd en ruimte om te genieten van al het landschappelijke moois. Ga bijvoorbeeld naar de westkust van Schotland. De wegen zijn er smal, het verkeer is schaars en het landschap is overweldigend. De grillige kust met zijn talloze lochs geven telkens weer nieuwe uitzichten. Die visuele variatie wordt bovendien versterkt door het al even grillige weer. De ene keer schijnt de zon onbarmhartig, dan weer trekken er witte tot donkergrijze wolkenpartijen over de grijsgroene heuvels.Natuurlijk, het kan er flink waaien en regenen, maar een beetje fietser maalt daar niet om. Sterker nog, dat hoort erbij, in deze uithoek van Europa.
Fiets van Fort William via Glenfinnan naar Mallaig en pak daar de veerboot naar Armadale op het eiland Skye. Rijd door over de A851 en zoek een plek om te overnachten. Fiets vervolgens in enkele dagen over het eiland. Er zijn maar weinig wegen, dus verdwalen is onmogelijk. Het eiland is woest en leeg. Met een oppervlakte zo groot als Zeeland telt het nog geen 10.000 inwoners. Een kwart van hen woont in Portree, een prima uitvalsbasis om het eiland te verkennen.
Fiets van Broadford naar Elgol, kijk uit over de zee en de ruige, donkere Cuillin Hills in de verte, waarvan de puntige toppen tot over de 900 meter de lucht in priemen. En kom tot rust. Diepe rust.
