Sella revisited
(Dolomieten, dag 1, 5 juli) Het leek even aan mijn neus voorbij te gaan, maar door een gunstige samenloop van omstandigheden kan ik op vrijdag samen met twee anderen nog inschuiven in de bergfietsweek in de Dolomieten. Meteen staat de ‘koninginnerit’ op het programma: het rondje Sella. Vier passen op één dag. Klassieker. Om er een beetje in te komen.
Waar we vier jaar geleden in Corvara startten en met de Campolongo begonnen, is nu Alleghe (980m) onze uitvalsbasis. Dat betekent een lange aanloop naar Arabba om vervolgens de Passo Pordoi (2239m) te bestijgen. Het is hinderlijk druk op de weg. Veel auto’s, veel motoren. Veel fietsers ook, velen van hen waarschijnlijk in voorbereiding op de zondag te verrijden Dolomietenmarathon. Ik word door veel meer fietsers ingehaald dan dat ik er voorbij ga. Ik vind het best.
Ik heb achter een 34 laten monteren, maar ben vastbesloten die vandaag niet te gebruiken. Dat lukt, al is dat op de Passo Sella (2240m), met lange stukken 8%, niet eenvoudig. De rustiger Passo Gardena (2121m) gaat al soepeler, al rij ik nog steeds als laatste van onze groep van negen man naar boven.
Na een lunch wacht alleen nog de Passo Campolongo (1875m). In mijn herinneringen was die weliswaar eenvoudiger dan vandaag, maar nu weet ik vlak achter nummer zes en zeven boven te komen. Het is warm, dus ik moet boven even tot mijzelf komen.
Terug in Alleghe staan er 104 kilometer op de teller. Dat was een mooie eerste dag. Maar ging het nu goed, of slechts matig? Ik ben in elk geval behoorlijk uitgeput.
