Een geinig Pyreneeëncolletje
Erge bergen 73: Port de la Bonaigua
Drie weken geleden (28 juli). Ik ben een ruime week met mijn gezin in de Spaanse Pyreneeën. Voornaamste doel van dat verblijf: een pittige driedaagse huttentocht in de bergen. Maar er is meer: de Porte de la Bonaigua, een col die mij wel zou moeten liggen: lang, maar niet steil. En haarspelden, yes!
Vanaf La Guingueta, gelegen aan een stuwmeertje, zal in 26 kilometer ruim 1100 hoogtemeter bedwongen moeten worden. Dat is weliswaar een stevige klim, maar niet bepaald een angstaanjager.
Vanaf Esterri d’Aneu gaat de weg eerst twee kilometer lang met 8% omhoog, maar daarna blijven de stijgingspercentages beperkt tot 5-7%. Hoewel de omgeving prachtig is, zijn de eerste kilometers vrij saai. Er zijn nauwelijks bochten van belang. De saaiheid slaat gelukkig niet in de benen. Pas vanaf de afslag naar Sorpe wordt het interessanter. De weg wordt tijdelijk wat smaller en bochtiger en na opnieuw een vrij lang stuk met slechts wat flauwe bochten (dat belooft wat voor de afdaling) wordt het pas op 1600 meter hoogte echt leuk. De weg slingert zich dan namelijk kilometers lang in een groot aantal haarspeldbochten omhoog. Het gaat hier bijna permanent met 6% omhoog, en de uitzichten zijn telkens wisselend. Als vanzelf maal ik mezelf naar boven.
Even is het oppassen vanwege een kudde paarden op de weg en dan gaan de laatste kilometers door een fraai bergland naar de lelijke top van de col. Op het verlaten terras van het café-restaurant op de col eet ik mijn meegenomen broodje.
Het is vrij fris en ik trek voor de zekerheid mijn regenjasje aan. Dan stap ik weer op. Het eerste deel van de afdaling is bochtig, maar overzichtelijk. Na de haarspeldbochten ga ik echter met een flinke snelheid naar beneden. Mijn jasje klappert. Het wordt snel weer warm, dus stop ik even om het jasje uit te trekken en stuif dan verder naar beneden.
Na het stuwmeertje bij La Guingueta wacht nog een klim van anderhalve kilometer en 150 hoogtemeter naar de camping waar we in een appartement verblijven. Ik weet dat het stuk vanaf de stuwdam tot de camping een Strava-segmentje is, maar als ik begin te klimmen merk ik dat de benen behoorlijk leeg zijn. Ik laat meteen elke ambitie om een mooie tijd neer te zetten varen. Het is bovendien warm inmiddels en heb ik niet zojuist een geinig Pyreneeëncolletje beklommen?
