Metamorfose
Erge bergen 74: Italiaanse weg
Het heeft geregend vannacht. En gewaaid. Het heeft dusdanig hard geregend dat de zandgrond van het donkere bos is losgekomen en over de klinkerweg is gespoeld. Waar geen zandmodder ligt, liggen natte takjes, blaadjes en ander organisch prut dat uit de bomen is gewaaid en geregend. Zoeken naar een fatsoenlijk spoor, hobbelen over de klinkers, acht procent omhoog. Blijven zitten om slippen te voorkomen.
Na de eerste haarspeldbocht wordt het beter. Minder vies, minder steil. Opschakelen. Staand omhoog. Hijgend ook. De eerste echte klim van het jaar. Tweede haarspeldbocht: de klim vlakt af maar blijft nog een tijdje rustig doorstijgen tot een hoogte van 56 m.
Ik kijk naar beneden en zie dat mijn fiets is veranderd van een blinkend schone machine in een smerig varken. Die metamorfose heeft in minder dan drie minuten plaatsgevonden.
De Italiaanse weg. Schitterend.
1 reactie
[…] waarbij ik wat klimmetjes in Gelderland aandeed. Vooral de eerste hoogtemeters van het jaar, op de Italiaanse weg, deden me pijn. Vooral mentaal. Want op het eerste, steilste stuk zag ik me gedwongen naar het […]