Een stout plan

• 

Ik heb een plan. Het is een stout plan. En misschien wel een dom plan. Dat zit zo: komende week ben ik een weekje in de Dolomieten. Samen met twee andere gezinnen maken we een vierdaagse huttentocht. Wandelen, klimmen en dalen, afzien in de rug, dijen, knieën, kuiten en voeten. Tussen aankomst ter plekke (in San Martino di Castrozza) en vertrek van de tocht zit evenwel één dag. En laat ik voor die dag nou het plan hebben opgevat om te gaan fietsen. Een rondje om de Gruppo delle Pale.

Wat staat me daar te wachten? San Martino di Castrozza ligt halverwege de Passo Rolle. Van daaruit fiets ik naar de pas (1972m). Na een afdaling (naar 1550 m) volgt het steile laatste deel van de Passo di Vallès (2032 m). Vervolgens gaat het in een lange afdaling via Falcade naar Agordo (600 m)(dit stuk reed ik vorig jaar andersom, in de beklimming van de Pellegrino). Daarna volgen via een B-weg de Forcella Aurine (1299 m) en na een afdaling (naar 1120 m) de korte maar steile Passo Cereda (1369 m). Na de afdaling naar Transacqua (722), volgt dan de slotklim naar San Martino (1470 m). Bij elkaar, althans volgens de Strava route builder ruim 2800 hm in 88 kilometer. Dat is evenveel hoogtemeters als het rondje Sella dat ik vorig jaar reed. Wel 15 kilometer minder. Hoe het ook zij, het klinkt gezellig.

Gaat me dat lukken? Als het weer goed is, en de benen oké, na twee dagen in de auto, moet het kunnen. Maar is het ook verstandig? Ik bedoel, met het vooruitzicht van vier dagen wandelen en klauteren in de bergen, met een rugzak op mijn lijf? Hmm.

We gaan het zien. Als de benen niet geweldig zijn, of als het weer slecht is, kan ik altijd nog vanaf de Passo Valles lafjes terugkeren.