Griep

Afgelopen vrijdag fietste ik een rondje in barre omstandigheden. Het was koud, het waaide als een dolle en halverwege begon het te regenen. Het ging bovendien steeds harder regenen. Toen ik thuiskwam was ik enkele kilo’s zwaarder dan toen ik twee uur eerder wegreed. Van al het regenwater in mijn kleding en schoenen.

Gisteren, zondag, wilde ik het voor vrijdag bedachte rondje van ruim 70 kilometer, dat ik vanwege de regen halverwege maar wat lafjes inkortte tot 56 kilometer, wél in zijn geheel rijden. Zo bedacht, zo gedaan. Het was nog steeds koud, het waaide nog steeds hard, maar het was droog.

Op mijn fiets heb ik twee fietscomputers. Na de aanschaf van mijn Wahoo Elemnt Roam, afgelopen jaar, heb ik mijn oude fietscomputer, een Polar CS500, gewoon laten zitten. Ten eerste omdat die een perfecte hoogtemeter heeft, ten tweede omdat ik bij mijn Wahoo vanwege verregaande zuinigheid geen hartslagmeter heb aangeschaft. En ten derde omdat ik er aan ben gehecht.

Maar gisteren deed mijn Polar raar. Ik kon de modusknop c.q. paginawisselknop niet bedienen, daar reageerde hij niet op. Daarentegen wisselde hij zelf om de tien seconden van pagina en schotelde hij me telkens een ander beeld voor. Hij leek op hol geslagen, maar de aangegeven waarden waren correct. Was hij een beetje ziek?

Vandaag wilde ik toch even kijken of die nog steeds zo raar deed. Ik zet hem dus aan, maar dat gaat niet. Geen beeld. Huh? Is de batterij leeg? Onwaarschijnlijk, want die zit er pas een half jaar in. Ik haal de batterij uit de computer en zie wat groene corrosieplekjes op de koperen contactpuntjes. Ik reinig de contactpuntjes, wrijf ze in met wat contactspray, zet de batterij er weer in en zet hem weer aan. Nog steeds geen beeld. Hmm.

Ik heb nog een nieuwe reservebatterij en zet die erin. Maar nee, nog steeds geen sjoege. Zou hij dan toch overleden zijn? Die computer die me de laatste acht jaar op al mijn tochten heeft vergezeld. Lief en leed hebben we gedeeld. Beetje verdrietig, dit.

Toch geef ik het nog niet op. Denkend aan die groene corrosieplekjes, veronderstel ik, wellicht een beetje tegen beter weten in, dat die Polar afgelopen vrijdag behoorlijk heeft afgezien en daarvan misschien nog niet geheel is hersteld. Ik leg de computer open, dus zonder het batterijdekseltje, op de verwarming, en verken intussen wat een nieuwe hartslagband voor mijn Wahoo kost.

Na een uur pak ik de warme Polar van de radiator, doe er de nieuwe batterij in, en plotseling heb ik beeld. Huh? Ik haal de nieuwe batterij er weer uit, stop de oude batterij er in, en wederom heb ik beeld. Ik herstel de ‘basic settings’ van datum en tijd, zie dat al mijn andere gegevens nog onaangetast aanwezig zijn, en leg hem met een mengeling van verbazing en tevredenheid opzij. Gereanimeerd.

Of hij ook op de fiets weer volledig naar behoren functioneert, zal ik komende week wel zien. Voorlopig concludeer ik dat de Polar niet overleden was, maar slechts een ernstige griep had.

****

Naschrift vrijdag 19/03: Hij is weer beter.