Muts, rookworst, fietsbel
In het vroege voorjaar is het nog fris. We zien Tiesj Benoot op het podium, Jonas Vingegaard, Christophe Laporte, Wout van Aert, Dylan van Baarle. Op hun hoofd dragen ze een warme zwarte muts. Op de voorkant van die muts zit een rood label, met witte letters: HEMA. Het rood en het wit, dat ook op de mouwtjes zit, vloekt een beetje bij het Vitesse-achtige geel-zwart van de rest van het tenue van Jumbo-Visma, maar ach, de outfits van wielerploegen zijn zelden een toonbeeld van strak ontwerp, en zo hoort het ook een beetje.
Maar HEMA? Wat doet de HEMA als sponsor (‘partner’ heet dat tegenwoordig) van een wielerploeg? Schuiven ze vooral wat geld in ruil voor reclame, of leveren ze ook spullen? In mijn stoutste, flauwste dromen zie ik enorme bakken rookworsten op de Jumbo-Visma trainingskampen en hoogtestages. Eiwitten! Maar wat dan wel? Bij de HEMA koop je prima sokken, kinderkleding en schoolschriften, maar daar zullen ze de wielerploeg toch niet van voorzien? Nee, geen spullen.
Ooit sponsorde de HEMA tennisser Paul Haarhuis. Die speelde zelfs met een HEMA-racket, waarmee hij terloops de mooiste tennisser aller tijden, John McEnroe, versloeg. De rookworst die de kaviaar overwon.
Dertig jaar later verschaft het roodwitte HEMA op de mouwtjes, mutsen en petjes, de Jumbo-Visma-ploeg dezelfde duffe uitstraling. Teneinde dat ‘oerhollandse’ no nonsense rookworst-imago nog wat aan te dikken doe ik een suggestie aan de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam: lever voor elke fiets van de ploeg een HEMA-fietsbelletje. De mecaniciens van de ploeg monteren die niet alleen op de trainingsfietsen, voor de veiligheid onderweg, maar vooral op de tijdritfietsen, voor een beslissend mentaal voordeel op Filippo Ganna, Remco Evenepoel en al die andere concurrenten.
Marginal costs, maximum gains! Over ‘oerhollands’ gesproken. Echt Hema! Ting!
