Een bedenkelijk gemiddelde
Erge bergen 114: Frais
Dinsdag 27 juni. Vandaag gaan we wat anders doen: gravelen! Vanaf Arnodera dalen we af naar Susa en vervolgens gaat de weg omhoog. Steil omhoog, continu 8-10%, met een enorme hoeveelheid haarspeldbochten. Al gauw fiets ik weer alleen. De mooie asfaltweg is stil en voert door een schaduwrijk bos en af en toe door de felle zon. Harder dan 7-8 km/u kan ik niet.
Na 10 kilometer klimmen staan Rolf, Cris en Pieter te wachten bij een splitsing, de anderen zijn over de asfaltweg verder gefietst naar Frais. Maar Rolf, Cris en ik hebben onze dikke banden gemonteerd en kiezen voor het onverharde pad dat links steil omhoog door het bos gaat. Het eerste stuk is dusdanig steil en met grove stenen bezaaid dat we moeten lopen. Maar na de eerste bocht gaat het al wat vriendelijker omhoog en is het pad bovendien beter berijdbaar. Het bospad is ruw, met stenen, gravel, stukjes vergaan asfalt, gras en andere begroeiing. Het is constant zoeken naar het meest comfortabele spoor. Ook hier een enorme hoeveelheid haarspeldbochten en het gaat met 4-6% omhoog. Traag hobbelend en hijgend maal ik naar boven.
Na het topje volgt een eveneens onverharde afdaling, de aansluiting op de doorgaande weg met een glooiende korte klim naar Frais. Frais is een lelijk klein ski-oord, maar heeft een aardig restaurant met terras. Tijd voor een koude cola en een caramelpudding. Dat is weer eens wat anders.
Dan volgt een belachelijk steile (14%) klim het dorp uit, en vervolgens een enorm lange onverharde afdaling. Opnieuw spoorzoeken. Ik hang bijna continu in mijn remmen, en manoeuvreer voorzichtig en langzaam naar beneden. Het is bijzonder vermoeiend.
Als het pad eindelijk uitkomt op de verharde weg is het nog maar een paar kilometer terug naar Arnodera. Daar wacht het onverbiddelijke oordeel van Strava. Gemiddelde snelheid van de dag: 12 km/u.
Topvorm.
****
Statistieken van de dag: 38 km, 1260 hm, fietstijd 3:10 uur
