Warm en druk
Bikepacking Corsica, etappe 7
Vandaag was een pittige dag. Het begon in elk geval geweldig, met het tweede deel van de afdaling van de Col de Vergio, kronkelend door een ruige kloof over matig asfalt.
Daarna een eerste klim in de richting van Corte. Het was inmiddels al aardig warm geworden maar het klimmen ging prima. De afdaling naar Corte was vervolgens razendsnel.
Een koffiestop, wat te eten halen bij een enorme Casino, en daarna picknicken langs een ruisende bergbeek in de Valle Restonica. Heerlijk.
Maar daarna begon de ellende.
Eigenlijk hadden we een overnachting geboekt in Corte en wilden we morgen met de fiets in de trein naar Ajaccio reizen. Maar een paar dagen geleden kwamen we erachter dat fietsen tegenwoordig niet meer mee mogen in de trein. Dat was een kleine tegenvaller, want in plaats van een Rail Away-achtige treinreis door het ruige binnenland van Corsica moeten we nu met de fiets.
Dat betekent niet alleen een hoop hoogtemeters extra, het betekent vooral dat we over de drukke weg van Corte naar Ajaccio moeten fietsen.
Doordat we (nou ja, we, Gaby regelt dit allemaal perfect, de schat) onze overnachting in Corte wisten om te boeken naar een overnachting in een chambres d’hôtes iets buiten Vivario, kregen we vanmiddag al een voorproefje van 28 kilometer over de T20.
Dat was geen feest. Razend verkeer, bulderende vrachtwagens, een onaangenaam hoogteprofiel met lange steile stukken en een brandende zon deed ons humeur tot onder het nulpunt dalen. Zowel onze geest als ons lichaam werd danig op de proef gesteld. De energie verdween uit onze benen.
Gelukkig was daar zojuist een troostend glas bier, een heerlijke plank Corsicaanse lekkernijen en de lekkerste Crème Brûlée die ik ooit heb gegeten. Nu eerst maar eens zien te slapen met een iets te volle buik.
Morgen het tweede deel van de T20. Nu al geen zin in.
(60km, 1188 hm)
