Stagnatie
Hoe gaat het inmiddels? Nou, om eerlijk te zijn, nog steeds niet best. Eigenlijk ben ik heel de dag moe en elke minimale inspanning leidt tot een flink gehijg. Daarnaast is die vieze smaak in mijn mond nog steeds aanwezig waardoor wat ik ook eet of drink me nauwelijks smaakt. Er is nauwelijks enige vooruitgang te bespeuren en dat frustreert.
Zo glijden de dagen en weken voort, lijken ze steeds meer op elkaar en inmiddels zijn we in de herfst verzeild geraakt. Gelukkig is daar het vooruitzicht van een midweek Zuid-Limburg, volgende week.
Maar ook daar zal het pijn doen, want Zuid-Limburg staat voor mij voor fietsen. De Loorberg, de Camerig, de Vaalserberg, deze keer zal ik ze niet met de fiets bedwingen. Beetje wandelen door de herstkleuren, daar zal het waarschijnlijk bij blijven.
En ik was zo goed op weg. In augustus stonden al 4600 km op de teller en ik zat op het keurige schema van 7000 km op de racefiets dit jaar. Maar dat is dus gestagneerd. De grafiek spreekt treurige boekdelen.
Optimistisch blijven is soms lastig. Herfst in mijn hoofd.