Wennen aan klimmen
Bikepacking Corsica, etappe 1
In twee dagen rijden we relaxed naar Toulon. We parkeren de auto in een parkeergarage, zetten onze fietsen in elkaar, hangen onze bagage eraan (altijd weer een heel gedoe) en fietsen naar de ferry. Op de boot kunnen we onze fietsen kwijt tussen de vrachtwagens op het autodek. Gezellig.
Na een warme nacht in een benauwde hut, komen we aan in Bastia. Op de fiets! Eerst maar eens naar het oude centrum voor een ontbijt en daarna echt op pad.
De uitvalsweg naar het noorden langs de kust is druk. Maar naarmate de route fraaier wordt, wordt het ook rustiger op de weg. Wel komen af en toe groepen motoren ons voorbij walmen. Vervelend.
Na ruim 40 kilometer op en neer langs de kust, draait de weg landinwaarts en moet in 11 kilometer naar 360 meter hoogte worden gefietst.
De eerste vijf kilometer gaat het met 4 à 5 procent omhoog en dat is op zich prima te doen, maar ook even wennen. Even de juiste versnelling kiezen en in het klimritme komen. Af en toe wacht ik even op Gaby. Die heeft het warm. Het is ook warm.
Het binnenland van Corsica is groen en hier in Cap Corse (het noordelijkste flupje van het eiland) blijven we uitzicht houden op zee.
Na de klim volgt een snelle, winderige afdaling naar Port de Centuri. De laatste kilometers van die afdaling gaan over een kronkelige weg met hopeloos asfalt.
In Port de Centuri is het tijd voor een groot glas koud bier en een welverdiende lunch. Daarna checken we in in ons hotelletje.
Niet moe, wel voldaan. Dit was een prima eerste etappe om er een beetje in te komen.
(60 km, 715 hm)
