Rivierenweekend: goed goan!
Onze vakantie is achter de rug, de vakantiedagen zijn bijna op, dus fietsen we in deze zomer in de weekenden af en toe wat stukjes door Nederland. Met soms een overnachting. Afgelopen weekend fietsten we met zijn tweeën op zaterdag van Utrecht naar Arnhem, en op zondag van Arnhem naar Zwolle. Grotendeels langs respectievelijk de Nederrijn en de IJssel. Wat viel me in dit ‘rivierenweekend’ op?
- Nederland is in dit jaargetijde mooi, zeker in het rivierenland. Dan weer fiets je pal langs de rivier, dan weer een eindje daar vandaan, langs brede agrarische of vergraven uiterwaarden, oude ooibossen en nieuwe nevengeulen en waterplassen. Natte natuur en natte recreatie.
- Het was verrassend rustig op de wegen en fietspaden, zowel op de dijken als op de Veluwe. Dat viel me alleszins mee. Ook op de terrasjes – live slow, ride slow – was meestal voldoende plaats. De zomer is ook om deze reden een goed jaargetijde om door Nederland te fietsen. Zelfs in de weekenden. Maar dan moet het niet zo verzengend en vermoeiend heet zijn als zaterdag.
- De fiets meenemen in de trein is altijd een spannende onderneming. In Zwolle moesten we een half uur wachten omdat de fietscompartimenten van de eerste trein vol waren. Altijd een risico aan het einde van de zondag. Vervolgens troffen we in de volgende trein een dusdanig onvriendelijke en zeer strikt de regeltjes volgende conducteur, dat ik me maar even inhield toen ze de fiets van een andere reiziger, die eerst al haar bagage van haar fiets moest halen, hardhandig tegen mijn lieve Bianchi smeet, onder de volstrekt overbodige mededeling dat al dit gedoe, dat ze zelf veroorzaakte, tot vertraging van de trein leidde.
- Maar goed, terug naar het positieve: niet alleen het rivierenland was mooi, ook de Veluwe was schitterend, al werd het genieten van alle pracht – er stond zelfs al wat heide in bloei – enigszins belemmerd doordat we, afgeweken van de oorspronkelijk uitgetekende route vanwege een bezoek aan een vriendin in Velp, de hele tijd op zoek waren naar de aansluiting op de juiste route, turend op onze fietscomputers. Mijn Wahoo was op een gegeven moment dusdanig in de war dat hij ons maar uit arren moede terug leek te sturen naar het begin van de route. Maar ik wist waar de route (ongeveer) verder liep, dus schakelde daar aangekomen de geplande route maar even uit en weer aan, en konden we onze weg weer vervolgen. Maar irritant was het wel. Daar valt door de Wahoo-programmeurs nog wel wat aan te verbeteren.
- Hè, nu zit ik toch weer te mopperen. Terwijl het zo’n aardig weekend was. Zo was het de eerste keer dat we een overnachting hadden geregeld bij ‘Vrienden op de fiets’, en dat beviel in dit geval – een overnachting vlakbij het park Sonsbeek in Arnhem – uitstekend. Voor de standaardprijs van 25 euro per persoon kregen we een goed bed, een prima ontbijt en een eigen douche, toilet en keukentje.
- Wat zagen we verder? Zilverreigers, ganzen, ooievaars, Schotse Hooglanders, koeien, paarden en schapen. Strakgemaaide hooilanden, weilanden, grasfalt, graan, aardappelen, veel maïs, heel veel maïs en zelfs wat kruidenrijke akkerranden. En de grootste plaag van allemaal: onbedaarlijk hard scheurende en knetterende waterscooters op de Nederrijn. Waarom zijn die dingen niet verboden? Adrenalinepret voor een handjevol treurige kereltjes en een enorme overlast voor verder iedereen. Nederland op zijn asociaalst.
- De zaterdag begon overigens met een kleine panne: een klapband van Gaby. Ik had er snel een nieuwe binnenband ingezet, vervolgens reden we even langs een fietsenmaker in Wijk bij Duurstede voor een nieuwe reserve binnenband, en bij eerste snelle inspectie was er niks geks aan de buitenband te zien, maar zo’n gevalletje is toch een beetje als het spreekwoordelijke steentje in je schoen. Zoiets gaat tussen mijn oren zitten. En terecht, zo bleek bij aankomst in Zwolle anderhalve dag later: er zat inmiddels een vervaarlijke bobbel aan de zijkant van de band. Versleten, ondanks een nog prima loopvlak. Les: niet alleen voor een woeste gravelrit, een meerdaagse vakantie of een trip in de bergen, maar ook voor zo’n lullig weekendje Nederland geldt: check je materiaal zorgvuldig van te voren.
- Zondag hadden we geluk. Er waren buien voorspeld, en naar later bleek was er zelfs code geel afgegeven voor Gelderland, maar wij hielden het droog. Geen onweer, geen stortbuien, geen wind, zelfs geen drupje regen. En rivierenland vereist een stukje met de pont. Altijd leuk.
- Vorig jaar fietsten we al langs de Oude Maas, de Waal en de Lek. Wat blijft er dan nog over? De Maas natuurlijk, van Maastricht tot Rotterdam.
Het weekend was mooi. Nu weer aan het werk.
(82 + 102 km)
