Precisiebombardement

Vandaag begint een nieuwe fase in mijn behandeltraject. In de komende zestien weken moet ik elke maandag naar het ziekenhuis voor twee chemo-injecties. De bortezomib-injectie, waarvan ik er inmiddels nu vier heb gehad, wordt aangevuld met een daratumumab-injectie. Ik lijk wel in een stripverhaal van Marten Toonder terechtgekomen, want ook de begeleidende medicijnen hebben onheilspellende namen als dexamethason, cotrimoxazol, levofloxacine, valaciclovir en allopurinol. Professor Joachim Sickbock had ze kunnen verzinnen.

Op de injectie-maandagen gaan er twaalf (!) pillen in, op dinsdag acht en op de andere dagen zeven. Toen ik gisterenavond mijn pillendoosje zat te vullen werd ik daar niet vrolijk van, ik kreeg nauwelijks de dekseltjes dicht. Het is echter vooral de vraag hoe mijn lijf zal reageren op dit precisiebombardement van medicijnen, dit bijvoorbeeld in termen van vermoeidheid en misselijkheid. Of erger. Gezien de lange lijsten van mogelijke bijwerkingen van de verschillende medicijnen ben ik daar niet heel optimistisch over.

Maar goed, alles voor de goede zaak, het tot stilstand brengen van de kwaadaardige groei van plasmacellen. En wellicht ga ik me de komende maanden geleidelijk aan weer wat beter voelen.

***

Naschrift: ik moet extra dexamethason slikken, 20 mg, maar die dingen waren even niet in die doseringen verkrijgbaar, alleen in tabletten van 4 mg. Reken zelf uit wat dat de komende vier dagen per dag betekent aan totaal aantal pillen dat ik moet slikken…